Machu Picchu en Ollantaytambo

Naar Aguas Calientes gaan we met de bus en trein, het eerste deel van de route is met de bus. Het spoor is afgesloten ivm het regenseizoen. Voor het openbaar vervoer alt het niet tegen. Net voor Ollantaytambo is een tijdelijk station vanwaar we met de trein verder gaan. Een trein met dakramen dus dar zelfs mooi uitzicht.  Het hostel is niet je van het maar de bedden en het eten zijn goed. En het is maar voor 1 korte nacht.

Half 5 gaat nl. de wekker, weer vroeg maar we willen met de eerste bus naar boven naar de Machu Picchu. Zo benieuwd hoe het zal zijn. Het weer werkt niet echt mee, het is erg bewolkt maar boven hebben we een geweldig uitzicht op Machu Picchu. Het is moeilijk te beschrijven wat het nu is maar het is indrukwekkend. Bijzonder om hier rond te lopen en ondanks het weer heb ik echt genoten.

Na de rondleiding wandelen we nog richting de Sungate. Ondanks dat de Incatrail gesloten is hebben we er toch een stukje van gelopen.

 

We lunchen nog in Aguas Calientes,  doen nog wat inkopen en gaan dan weer in de trein richting Ollantaytambo. Daar blijven we de komende dagen om de Valle Sagrado te verkennen. We logeren in K'uchipunku hostal, een gezellig hostal gerund door een erg vriendelijke familie.

 

De volgende dag gaan we op pad naar Awamaki; een organisatie waar we door Sheila op gewezen zijn. Sheila was een groepsgenoot van ons tijdens de Colca tour. Zij heeft een aantal maanden bij deze organisatie vrijwilligerswerk gedaan. Zij hebben een leuk boekje met wandelingen in de omgeving. Tevens zijn zij gericht op het meer zelfstandig maken van de vrouwen in de dorpen hoog in de bergen. Dit doen ze door de verkoop van handgemaakte weefspullen van de vrouwen,organiseren van workshops etc. (www.awamaki.org) De señora van het hostal begeleidt ons netjes naar de office van Awamaki.

 

Er blijkt nog vanalles te doen te zijn in het dorp. Allereerst lopen we tegen een optocht aan die m.i. weer te maken heeft met La Virgin de la Candelaria. Meer een processie die vanuit de kerk start. 's Middags zien we een optocht die steeds langer wordt en uiteindelijk eindigt bij de brug. Waar een touwtrekwedstrijd gaat beginnen,  eerst tussen de vrouwen en later tussen de mannen. Er is enorm veel discussie voordat het echte touwtrekken begint en het chicha-bier gaat er met emmers doorheen. Gerian krijgt ook een beker aangeboden van de señora van het hotel maar het is echt niet te drinken. Ze staat het dan ook met liefde en plezier af aan iemand die er welvan kan genieten. Na veel vijven en zessen gaan de vrouwen dan eindelijk van start en ze winnen,  met gemak lijkt het wel. Dat duurt bij de mannen toch langer. Daar lijkt het er even op dat ze het niet gaan redden maar schijn bedriegt en ook zij gaan er met de winst vandoor. Ze zetten de feestelijkheden ergens anders voort en wij gaan naar huis. Even opfrissen voor we gaan eten.

 

Tussen de feestelijkheden door hebben wij de Ollantaytambo ruins bezocht. Wederom een Inca ruïne waar flink gevochten is tussen de Inca's en de Spanjaarden.  in eerste instantie met winst voor de Inca's maar dat was van korte duur. De Spanjaarden keerden terug en de Inca's werden alsnog verslagen.  Deze keer wandelen we er op eigen houtje doorheen, we hebben al zoveel info gekregen en gelezen dat we het zonder gids wel af kunnen. En dat wat we niet weten vragen we aan degenen die rondlopen.

 

Gister stond onze eerste echte wandeling op het programma; van Tarabamba naar de Salineras en via Maras naar de terrassen van Moray. Het weer werkt prima mee en na het smeren van factor 50 kunnen we gaan klimmen. Het is niet mis, dat klimmen in de volle zon maar het uitzicht is geweldig. Vooral op de saltpans;  bijzonder mooi.

Na een verfrissende jugo, klimmen we vrolijk verder. We verwachten elke keer dat Heidi zo van de berg af komt gejodeld. Zo lijkt de omgeving op de bergweides alleen hier met de besneeuwde toppen van de Andes op de achtergrond. Na een goed anderhalf uur komen we in Maras, waar het lijkt of het hele dorp siësta houdt want er is nauwelijks iemand te zien. Op aanwijzing van een man (later blijkt het een taxichauffeur) komen we bij een huisje waar je niet vanaf ziet dat ze lunch serveren. De abuela spreekt geen spaans en mijn quechua is ook niet het beste maar de dochter komt vertalen en een kwartier later zitten we aan en goed gevuld bord groentesoep, gevolgd door rijst met gebakken ei en aardappel. Het is zoveel dat krijgen we niet op. Het is wel erg lekker.  

Ondertussen komt die taxichauffeur lobbyen om ons naar Moray en Urubamba te brengen. Hij vraagt echter de hoofdprijs en dat doen we niet. De dochter komt met een beter voorstel en zo zitten we een kwartier later in de taxi naar Moray. De chauffeur blijkt haar man te zijn en hij blijkt, naast het verhuren van fietsen en quats,  taxichauffeur te zijn. Een gezellige man, met humor die ons uiteindelijk netjes naar Ollantaytambo brengt.

 

Moray zijn terrassen die als een amfitheater gebouwd zijn. Door de vorm en de diepte ontstaat er een soort microklimaat op elk terras. Theorieën zeggen dat de Inca's deze locatie gebruikte als laboratorium om te experimenteren met diverse groenten. Het temperatuurverschil tussen het hoogste en laagste terras kan oplopen tot 15°C. Je vraagt je af hoe ze daar destijds al zoveel van wisten.

 

Vandaag een relaxdagje gehad. Een bezoek gebracht aan een community waar Awamaki mee samenwerkt. Daar krijgen we een demonstratie spinnen, kleuren van de wol en het weven. Alles op authentieke wijze. We mogen ook een kijkje in de keuken nemen. En daar ontdekken we dat ze de cavia's,  de specialiteit hier, gewoon los rondloopt in de keuken. En niet als huisdier maar als la proxima die in de pan verdwijnt.

Tja, dan gaan wij net iets anders om met die cavia's.  

De rest van de dag niet veel meer gedaan, terrasje pikken,  beetje mensen kijken,  wat inkopen doen en uiteindelijk onder het genot van een wijntje een potje dobbelen.